Abstracte Kunst

Abstractie vernieuwt en inspireert. Het transcendeert begrippen en kaders, die denken, voelen en leven te zeer ingeperkt hebben. Expressionisme in abstractie is een 'vormeloze' kunstvorm en weerspiegelt het eeuwige aspect van het menselijke bewustzijn: het bewustzijn per sé. Uit en door zichzelf is dit Zijn bewust en hoewel gedeeld in individuele ervaring, is het totaal kosmisch; zowel qua zijn als aard. Wij zijn eeuwige wezens, of we het nu weten of niet.

 Of we het nu willen weten of niet, maar abstracte kunst in zijn ware aard sluit direct aan bij de woorden uit het Nieuwe Testament, vermits we het juist willen lezen.  Grote linguïsten hebben voor ons het werk gedaan en ons een juiste inkijk gegeven in de ware woorden van o.a. de apostel Paulus: dan is het niet zo moeilijk om vandaar uit enige conclusies te trekken.

Paulus is de meest verguisde en weggeduwde evangelist die we kennen, maar zijn woorden waren niet alleen van dien aard dat theologen tijdens hun studiejaren het hoofd zouden kunnen breken. Paulus waarschuwt ons net zozeer als de profeet en schrijver Ezechiël in het Oude Testament om ons denken en voelen niet van de échte werkelijkheid af te sluiten en om het maar eens modern te zeggen : ons niet te laten afleiden en verleiden door de talloze matrixen die er in en rondom het menselijke leven opgetrokken zijn.

Abstractie en geloof

Zo was Paulus die als genie van zijn tijd werd beschouwd, abstract bezig en waarschuwde zijn navolgers voor een heleboel zaken zoals de inwerking van negatieve energieën, die hun 'vurige pijlen op ons afvuren' vanuit de 'hemelse gewesten'  (mag je ook lezen : astrale gebieden)

Hij ging in zijn conclusies erg ver en wist de Bijbellezer ook nog duidelijk te maken waar het Christelijk geloof eigenlijk om gaat: niet zozeer om het redden van zieltjes, maar om het ontzaglijke kosmische werk van de Christus Jezus, die door zijn offer een apart leger voor zijn tijd en de toekomst opbouwde:  De Christus vormde zijn eigen Lichaam dat door de eeuwen heen als een Kosmisch Lichaam met de Christus als Hoofd zou gaan fungeren.

De leden daarvan zouden niet alleen op aarde maar ook in het heelal engelen oordelen. Engelen zijn ingedeeld volgens bepaalde categorieën, met elk hun eigen taak. Zo heb je er die de planeten moeten bewaken en de toegang ertoe. Dat betekent dus dat de leden van het Lichaam van Christus de goden van planeten moeten oordelen. Dat betekent- wat Paulus beweert- dat Het Lichaam boven de engelen gesteld wordt! Dat betekent ook de bevestiging van de woorden van Ezechiël die al te zeer door ufologen wordt aangehaald wanneer er sprake moet zijn van een verbinding tussen het Oude Testament en buitenaardse goden en kosmonauten.

Wanneer Paulus implementeert dat er goden zijn die over planeten waken, dan beweert hij ook dat er planeten zijn die bewoond worden. Dan neemt hij ook aan dat deze bewoners tussen ons doorlopen, temeer daar hij verwijst naar duistere elementen die hun vurige pijlen op ons afvuren(hoewel hij zegt dat ze niet zijn van vlees en bloed).

Paulus als abstraherend kunstenaar

Terug naar Paulus en Abstractie. Het geniale brein van deze apostel kon heel goed werken en abstraheerde vanuit categorieën en begrippen een heel nieuwe wereld die maar al te graag door systeemvolgende theologen weggeduwd wordt.

Het abstraherend vermogen van Paulus was van goddelijke oorsprong en een waar kunstwerk dat zijn uitwerking nog ten volle ten toon zal spreiden. Het is een kosmisch kunstwerk en heeft  Boeddhistische trekken. De Boeddha wist als eerste de leer van de verschijningsvorm in te leiden binnen het menselijke denken en (ver) handelen.

Naast het achtvoudige pad, leidden zijn beweringen ertoe dat de mens wist van zijn eeuwige oorsprong. Hij is slechts een afstraling van zijn eigen ware Zijn. Hij is nú geen zelfstandig bestaande eenheid, want kennen geschiedt op basis van verschil herkenning en onderscheid. Een zelfstandig bestaande eenheid heeft en kent geen verschil meer en is dus door ons niet te onderscheiden. M.a.w. we kunnen God voor onze neus hebben staan, maar dan kunnen we hem  nog niet zien. Dat is ook het geval met Mozes die God wilde zien, maar in dat geval wel zou sterven. Hij mocht zien hoe God aan hem voorbij ging en zag Zijn achterkant. Dat is het hele Boeddistische verhaal in de Bijbel! (Het is iets anders dan het ervaren van God, dat gebeurt door een verruimde geest en bewustzijnsverruiming. Deze aspecten van het Zijn, worden anders ervaren dan door de zintuigen, die slechts reageren op prikkels.)

Boeddha en de Bijbel

Boeddha abstraheerde denken en zijn van de mens tot een individuele vrij wording. Hij bracht de mens er toe om zich af te vragen wie en wat hij is als individu ten opzichte van zichzelf. Je zou kunnen zeggen dat hier voor het eerst sprake is van een bewust doorleven van het geweten.

Door een abstractie wordt de mens zich bewust wie hij is en hoe hij staat tegenover zijn omgeving. Tegenover mensen, dieren en de natuur: de beleefde en doorleefde wereld.

Saswitha leert ons dat de schepping o.a. gebaseerd is op verenkeling en veelvoud: mens (verenkeling) > mensheid (veelvoud), mensheid (verenkeling)> planeet aarde (veelvoud), aarde (verenkeling) > kosmos (veelvoud).

Zo is de leer van Boeddha te zien als verenkeling voor de individuele mens en verveelvoudiging  naar de mensheid toe en het werk van de Christus als verenkeling richting veelvoud naar de kosmos. Daarom is ook te verstaan dat het werk van Christus Jezus door het offer te Golgotha op deze aarde een redding en herinrichting inhoudt van de hele kosmos.

Boeddha wijst de weg, Christus is de weg.

Voor wie deze verhandeling te ver gaat, wil ik enkel wijzen op de overeenkomsten tussen een abstracte kunstuiting en abstractie in denken en verhandelen die leidt tot inzicht en vrijheid. Kijk eens naar het oeuvre van Oswald Spengler. Hij beweerde 100 jaar geleden al in zijn "Der Untergang des Abendlandes" soortgelijke zaken. Onze wereld loopt volgens Spengler sowieso ten einde; wat we ook doen of laten, het zal niet helpen. Daarenboven hebben we ons te veel laten beïnvloeden door de systematiek van de fysische empirie. Dit heeft onze juiste kijk op wereld, natuur en denkpatronen drastisch verslechterd, zodat we geen goede kijk meer op ons leven hebben. Oswald Spengler schrijft in Der Untergang des Abendlandes Umrisse einer Morphologie der Weltgeschichte Uitg. Anaconda Verlag Köln 2017, Einleitung Hfstk 16 pag.101 voetnoot: " (Goethe)...Er nimmt Kant gegenueber dieselbe Stellung ein wie Plato gegenueber Aristoteles und es ist ebenfalls eine missliche Sache, Plato in ein System bringen zu wollen. Plato und Goethe represäntieren die Philosophie des Werdens, Aristoteles und Kant die des Gewordnen. Hier steht Intuition gegen Analyse . Was verstandesmässig kaum mitzuteilen ist , findet sich in einzelnen Vermerken und Gedichten Goethes wie den Orphischen Urworten, Strophen wie "Wenn im Unendlichen"und "Sagt es niemand", die man als Ausdruck einer ganz bestimmten Metaphysik zu betrachten hat. An folgendem Ausspruch mochte ich nicht ein Wort geändert wissen: "Die Gottheit ist wirksam im Lebendigen, aber nicht im Toten; sie ist im Werdenden und sich Verwandelden, aber nicht im Gewordnen und Erstarrten. Deshalb hat auch die Vernunft in ihrer Tendenz zum Göttlichen es nur mit dem Werdenden, Lebendigen zu tun, der Verstand mit dem Gewordenen, Erstarrten, dass er es nutze""... Dieser Satz enthält meine ganze Philosophie.....(einde citaat).